Słownik

Witajcie w podręcznym słowniku wędrowca odwiedzającego Zjednoczone Krainy. Znajdziecie tutaj wszelkie słowa występujące w opowieści o Nimnar. Poprzez przedmioty, rasy aż po bogów. 

Eya - kraina zamieszkiwana przez wszelkiego rodzaju stwory. Rozciąga się od starożytnego Cesarstwa Emmural aż po odkryte w połowie VIII wieku ziemie zachodnie. Wiele jest map Eyi, lecz za najdokładniejszą uważa się tą, wykonaną przez Olmara Leworękiego.

Karmazynowi Rycerze - osobista armia cesarza. Ich głównym zadaniem jest tępienie mieszańców. Związek ten założony został w roku 856 przez cesarza Essana (829-886). Na początku była ich zaledwie garstka, ale podczas panowania cesarza Ossana (ur. 881) urośli w siłę i stali się niepokonaną armią. Ich znakiem rozpoznawczym są szkarłatne peleryny. 

Oko - przedmiot magiczny. Za jego pomocą czysta magia dociera do duszy czarodzieja i obdarza go odpowiednią mocą. Jest okrągłym, białym kamieniem z ciemną plamą pośrodku. Niegdyś, dla bezpieczeństwa zmieniano Oko w człowieka. Mało kto jednak znał tę sztukę i często ponoszono ofiary dlatego zaniechano dalszych prób.

Skrzaty - jedna z raz zamieszkujących Eyę. Wraz z pojawieniem się wiary w Jedynego i jego wyznawców, ukryły się w swoich pieczarach. Małe, chude i wredne. Mają zielonkawą, jakby gnijącą skórę, żółte ślepia z pionową źrenicą i ostre, małe kły. Podobno podczas bitwy z elfami leśnymi, zwaną Upadkiem pod Arsą (rok 883) ujeżdżały dalekich kuzynów Magmarów, Futrki. Jest to jednak jedynie legenda. 

Wiwerny - dalecy kuzyni smoków. Są od nich słabsze i nie posiadają żadnej magicznej mocy.  Przestawiane są zwykle jako kilkumetrowej długości gady, z jedną parą nóg uzbrojonych w szpony, parą błoniastych skrzydeł, długą szyją i ogonem, często zakończonym harpunim, jadowitym grotem. Niekiedy z podobnym grotem na końcu przedstawiane są języki wiwernów. Stwory te są pokryte łuskami o barwie popielatej (rzadziej zielonkawej lub błękitnej). Oswojone są nieszkodliwe dla swoich właścicieli, jednak dzikie wiwerny bywają nieobliczalne. Często spotyka się je w górach lub jaskiniach.

Złocieńce - złote monety, używane we wszystkich krajach oprócz Kalurdunu, Mifretu i Queyi. Są duże, mają pięć centymetrów średnicy i przedstawiają postać władcy, jako reszki oraz herb danego państwa jako orła. Stąd też podział na monety cesarskie, alarijskie oraz tilumarskie ( w Saurze używa się każdego rodzaju tych monet). Jeden złocieniec to trzynaście srebrzyków i tym samym dziewięćdziesiąt jeden miedziaków. [Potocznie mówi się: jedno złoto, jedna złota moneta].

Srebrzyki - monety srebrne, używane w tych samych krajach, co złocieńce. Oznakowanie jest również identyczne, z tym wyjątkiem, że zwykle zamiast postaci władcy umieszcza się mniej ważną personę. Ich średnica wynosi trzy centymetry. Jeden srebrzyk to jedna trzynasta złocieńca i siedem miedziaków. [W potocznej mowie nazywane srebrami, bądź też srebrnymi monetami].

Miedziaki - miedziane monety, bardzo popularne szczególnie w państwach południowych. Są to jedyne monety, jakich używa się w Mifrecie i Kalurdunie, dlatego często przecina się je na pół. Mają jeden centymetr średnicy. Siedem miedziaków to jeden srebrzyk, a dziewięćdziesiąt jeden miedzianych monet to już cały złocieniec. [Mówi się o nich: jedna miedź, albo jedna sztuka miedzi].

Elfy - słyną ze swojej urody, chociaż są bardzo podobne do ludzi. Mają jasną, bądź zielonkawą cerę i mądre oczy. Elfy są smukłe i pełne gracji. Krew pełnych elfów jest błękitna, ale nierzadko zdarza się, że ma ona odcień ciemnej zieleni. Elfy są rasą mądrą i nieco zbyt przesądną. Słyną jako wybitni bardowie i często są autorami przepowiedni. Elfy żyjące z dala od ludzi są nieco dzikie i robią wszystko, by chronić swoją rasę przed niszczącym wpływem ludzi. Nie są zbyt ufne. Ich najbardziej rozpoznawalną cechą jest bojaźliwość.

Rakmezowie - tak naprawdę, nikt nie wie, skąd się wzięli. Mają czarne lub zielonkawe, pomarszczone twarze, żółte lub czarne ślepia z cienką, kocią źrenicą. Ich nosy mają postać dwóch niewielkich otworów na środku płaskiej gęby. Usta Rakmezów są pozbawione warg i pełne małych, ostrych zębów, spomiędzy których wystaje siny, ostro zakończony język. Ich kudły są postrzępione i zmierzwione. Nikt tak naprawdę nie wie skąd się wzięli, czy pochodzą z Ery Chaosu, Ery Pustki. Większość Rakmezów służy Karmazynowym Rycerzom, ale najprawdopodobniej stworzył ich mag. 






Pozostałe elementy słownika będę dodawała na bieżąco.


Powrót